47.
Τόσα φώτα που ένα σκοτάδι δεν μπορώ
αυθεντικό να χρησιμοποιήσω
Να κρυφτώ κι από μένανε
να μείνω ήσυχος ανάμεσα στα χόρτα, ξαπλωμένος
κοιτάζοντας τον ουρανό που λάμπει.
Στον κόλπο κάτω απ’ το μεγάλο κάστρο φάνηκε
μετά ‘πο την αγρύπνια του ωραίο φεγγάρι
ν’ αδειάζει ψάρια ζωντανά στην θάλασσα.
Κανείς δεν φταίει αν έχω αποφασίσει να ξιφομαχώ
με ιδέες, με λέξεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου