Όλο λέξεις

Όλο λέξεις όλο λέξεις και στο τέλος
ένα τοπίο ψυχής που βράζει
σαν να το διατρέχουν αχνιστά νερά
από θερμές πηγές που από μεγάλο βάθος έρχονται
του ψυχικού φλοιού..

Και
των νοημάτων η ουσία
πλευρά που χάθηκε γιατί κανένας πια δεν θα ξαναδιαβάσει ανθρώπους:
πώς ζούνε, πώς πονούν, πώς αγαπάνε-
μιας
και η εποχή μας προτιμάει το άνθος
να ‘χει αγκάθι..