92

92.

Αφήνει το τοπίο να εισβάλει μέσα του

σαν μία θάλασσα που έτσι γλυκά και λίγο λίγο κυριεύει:

Τα δέντρα
γίνονται χέρια του
όπως τα έπλασε η φαντασία ενός ζωγράφου, υπαρκτά-

Το χώμα
είναι το δέρμα του-

Τα λουλούδια
αναπνοές του-

η πεδιάδα
κοιλιά του
γεμίζει αγριολούλουδα

ο αφαλός του
μετά
γίνεται σαν μια λίμνη

που συγκεντρώνει το νερό μιας θεϊκής βροχής..