A.

A.

Βέβαια μήτε που έχω σκιαχτεί
από τους πεπερασμένους ανθρώπους
Όλο φαντασιώσεις και ξεφωνητά ανούσια «ζήτω!»

Είμαι ρυθμός.
Η νιότη είναι η υγειά μου.
Ζω την σάρκωση του μύθου της λάμψης.
Τριγύρω μου εποχή τυφλωμένη.

Αυτό το γραφτό- τελεία και παύλα-
Υπάρχει όταν μία εκκλησία
Σηκώνεται στα χέρια από χιλιάδες πιστούς
Που αλλαξοπίστησαν
κι ήρθαν στην πίστη των αγγέλων..

Εδώ λοιπόν η ακοή είναι ταυτόχρονα όραση και το όραμα
Είναι ολότελα σάρκινο-

Έτσι που μια βραδιά ερωτεύτηκα άπειρες φορές
Μια μικρή νεαρά

Στην ηλικία του ολάνθιστου χαμόγελου!
Η ομορφούλα, η μαγιοπούλα!

29.3.1982