60

60.

Τόσο επικό το κυπαρίσσι που δεν χωρά ούτε μέσα στα χρόνια
Που ζει..

Τόσο λυρικός ο αέρας που του περισσεύουν αισθήματα
Φιλίας.

Οι λεμονιές φτάνουν στα μέλλοντα-
Δίφορες
σαν την γνώμη της θαλάσσας..

Το μάρμαρο του πόντου γαλανό
Κι αρχίζοντας να ιριδίζει..

Οι φωνές των παιδιών ευτυχίες
Που υπόσχονται την ζωή που θα φτάσει στο αύριο..

Ο ήλιος..
αφέντης του μεσημεριού..

Χιλιάδες τζιτζίκια τετερίζουνε
Αφήνοντας να γίνεται πιο σίγουρο το καλοκαίρι..

Στα ρηχά των νερών ο πιο απλός αχινός
Που απειλεί να πληρώσεις το τίμημα..

Γαλαζοπράσινα, ζεστά νερά..

Ιουλίου ευκράτου!

Ζώντων κι αποθαμένων κατανυχτική προσευχή!