36

36.

Ταξιδεύω μ’ έναν πρίμο άνεμο και αγαπώ
αυτόν τον ωραίο καιρό
Που απλώνει την ζέστα του σαν ένα απέραντο κεφαλοπάνι..
Στην τσέπη μου
ούτ’ ένα γρόσι- πώς θα αγοράσω ερημιά;
Βάρκες μέσα στην νύχτα έρχονται και πάνε-
ψαρόβαρκες πνευματικής αλιείας.
Στα βαθιά του ουρανού καρφωμένη
και σαν από την λάμψη της μεθυσμένη
η σελήνη..
Αφιερώνονται στον άνεμο τραγούδια..
Ο στίχος φτάνει απευθείας στην καρδιά.
Τόση στοργή που φύλαγα για σένα
Θα μου την επιστρέψει πίσω πάλι ο θεός.
Να ξέρεις:
στα βαθιά του μυαλού μου μόνο εσύ θα υπάρχεις-
Σαν να μου ξαναγίνεται ακατάληπτο το κάθε λεπτό
Που μεταφράζει σε αγρύπνια την ελπίδα.
Και μόνος μένω να ζητώ δικαίωση
μέσα στον ανελέητο καιρό..