27

27.

Αδειάζει η φωνή από μέσα μου όπως από μία αρχαία υδρία
το ύδωρ εξ- άπτεται
μετά
χυνόμενο
επί της γης.

(Όχι δεν είναι λογοπαίγνιο- προσπάθησε να καταλάβεις..)

Ωστόσο
πάλι πληρούμαι
ενός φωτός
την αποκαλυπτική υγρασία.

Και έτσι,

νοτισμένος, γυμνός
παραδομένος στο πλάσμα που είμαι
δεν θα με πάρει
ούτε κι ο θάνατος
πλήρως κενό..