ΜΟΥΣΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ…
Εκείνο το ανάλαφρο σαν ικεσία αεράκι
απλωμένο
που σχηματίζεται ανάμεσα από τις λεύκες που γεμίσανε φύλλα
τονισμένο
στο ύφος του ρε σε μείζονα
αποκάλυψη-
Όπως λυγίζει κάποτε ακόμα
κι η πιο σκληρή καρδιά.
Μου λείπεις λοιπόν..
Οι νύχτες πέφτουν κάθετα-
σαν με αμπάρες
όλα γύρω κλειδώνουν.
Μισός πάω
μες την ζωή και μισός μες τον έρωτα..
Έτσι που και οι αλφαβήτες μου να φωνασκούν από ευαισθησία
και να γίνονται φωτιάς ημερολόγια οι ώρες..
Φωνάζουν οι μέρες της απουσίας
ΑπάντησηΔιαγραφήγλυκό τραγούδι σαν στέλνει
μυρωδιές και χρώματα φιλεύουν
στ' αεράκι που την ιτιά λυγίζει
θρόϊσμα αντάμωσης ψιθυρίζει...
Καλησπέρα στο ολοκαίνουργιο blog σου,
που αισθητικά... δίνει εμπνεύσεις.
ολα να σου πανε καλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήοταν προκειται για νιατα τα λογια δεν χωρουν..
να εισαστε καλα!