ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΕ ΤΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ..
Έτσι όπως με ραγίζουν οι θλίψεις της νύχτας
είμαι ένας εαυτός κατακερματισμένος
Ποτισμένος δηλητήρια λησμονιάς- τι να ξεχάσω;
Όλα μου δόθηκαν απ’ την ανάποδη- η καλή τους όψη
δεν μου χαρίστηκε..
Είχα αρχίσει ν’ απελπίζομαι…Ώσπου
οι λέξεις
με νανούρισαν γλυκά
σαν ο αέρας
ανάμεσα στα φύλλα ενός γέρικου πλάτανου.
Θροΐζοντας μέσα μου ήρθε η ποίηση..
Κατάλαβα το φως της όπως
μες τον αέρα υπάρχει- κι όμως
ακατανόητη αν δεν πιστεύεις, η ψυχή..
Πλωτίνε της νιότης μου, θαυματοποιέ
των αποκαλύψεων..
Α! πόσο ζήτησα να είμαι ένα τραγούδι θάλασσας
που να φέρνει τον φλοίσβο στο αυτί μοναχικού ταξιδευτή
των ποιητικών αιτιάσεων..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου