ΜΟΝΟ ΞΕΡΩ ΨΥΧΗΣ ΜΕΛΤΕΜΙΑ..

Τίποτα για τον σαματά, τον παρδαλό χορό της πεταλούδας
που τερματίζει όλη την καλοκαιρινή παρέλαση μέσα στην ζέστα
ξέπνοων ανέμων-

Κι αν δεις
σημαίνουν τίποτα οι σκέψεις της.

Από μια εποχή χαλκού που έχει αφήσει τα σημάδια της πάνω στα βράχια
που τώρα τα χαϊδεύει ένας αέρας
κρουστός .

Πάνε οι περγαμηνές μου· ανίδεος είμαι
από φωνή πουλιών και χρόνο.

Μόνο ξέρω
ψυχής
μελτέμια
και μια μουσική
που όλο ελαττώνεται
μέσα σε τούτες τις ημέρες.

Και μετά η καλοκαιρινή βροχή σαν μια αξία ξεχασμένη..

Πλένει τ’ αγκάθια, πλένει τα σπαθιά
που φύλαξε το χώμα στο δικό του υπόγειο μουσείο.

Κάπου ο Άδωνης θα ήταν εδώ…

Μπορεί χωρίς τον θρύλο του…