Η νύχτα είναι ένας ίσκιος από σύννεφο μετανιωμένο
Που κλαίει
Και σβήσανε τα δάκρυά του το μεγάλο λύχνο του ήλιου.

Τίποτα φωνή.

Μόνο ο αέρας να παίζει
Κάνοντας γύρω-γύρω στης αυλής
Το πεύκο τα τσαλίμια του.

…Να φεύγω μέσα στην δειλή μου ευτυχία,
Προσεχτικά
Μη μόνος μου πονέσω
Τον πόνο μου..

Ηράκλειο 1981