89.

Τσούζει το κρύο, δυναμώνει
την σκοτεινιά της
η Μαύρη θάλασσα.
Το πρωί κρώζουν πάντα οι γλάροι.

Τώρα καράβια που αργούν μέσα στο πόρτο που έχει διαδώσει αυτόν
τον πιο σιτοβολώνα του βορά.

Ένας αλλιώτικος απ΄ότι ήξερα ως τώρα φάρος
άσπρος και μπλε λιγάκι μέσα στην στεριά:

Μοιάζει σαν προσκλητήριο μοναχικών αγγέλων
ή σαν τον γερανό που έσπασε το τηλεσκοπικό κονδύλι του..

Οι ίδιες καρακάξες που ήξερα απ’ την πατρίδα
λευκές και μαύρες
έως την ουρά
ξίφη του ανέμου-
όλη τη μέρα θερίζαν..

Ένα παραποτάμι του θεού εκβάλει μέσα σε μια θάλασσα ψυχή..
Ωραία ακούω και ωραία διαβάζω..

Όπως ο ουρανός ανοίγεται με τόσα άστρα διαφορετικός
και μου υπερασπίζεται μιαν άλλη επιβεβαιωμένη
άποψη ετούτων των ανθρώπων..


15.11.2008 Κωστάντζα