Αποτυπώνονται αδρά επάνω στον φλοιό των δέντρων και, στην
ουσία είναι πουλιά, που αποδημούν κατά τα μέρη του αρχέγονου φόβου.
Η νύχτα τα κυνηγά, σπινθηρίζουν καθώς πετούν, η καρδιά τους χτυπά
μανιασμένα, ανήκουν στην Τόλμη.
Τα ζωγραφίζω μέσα στις ελπίδες μου, πάντα θα είναι η ανατροπή
όσων περίμενα, με νικούν, μου αρέσουν
γιατί είναι ο εαυτός που δεν μπόρεσα, είναι η Νίκη που με
μαγνητίζει πάντα.
Είναι η παρηγοριά μου- εφαρμόζω την ψυχή μου στην πτήση τους-
με δικάζω και με αθωώνω ταυτόχρονα· ταυτίζομαι και είμαι ο αποδιοπομπαίος ουραγός
που από σύμπτωση μπορούσα..
Καλή Άνοιξη ποιητή μου σε μια μέρα σταθμό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ πολύ
Ο χαρακτήρας σου είναι ρωγμή στην ιστορία των άστρων· ΣΠ
ΑπάντησηΔιαγραφήως και οι γραφικές, πανέξυπνες καναδέζικες χήνες...
που δείχνουν την σωστή κατεύθυνση.
Σας αγαπώ και σας φιλώ,
Υιώτα
και Δημήτρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνοιξη στις καρδιές μας Ελένη-
Φιλιά πολλά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚουρασμένος και πεισματάρης. Μια άνοιξη να μας πλημμυρίσει. Τα φιλιά μου..