Κυριακή, 8.6.2014

Το πρωί κατάφερε έναν ήλιο αρχαιότροπο.

Όλα στεγνά – τα μάτια είναι στεγνά κι ανακαλύπτουν

Μια βυθομετρημένη λύπη Κυριακής 
που εκλιπαρεί

για την εμπιστοσύνη μας.

Ένα παράθυρο ανοίγει,

Ένα μπαλκόνι φορτώνει ορυκτή ευαισθησία.

Σφυρίζει το φως.

Το σώμα γίνεται διάφανο και πράττει με τα δοξασμένα δάχτυλά του.

Επιστρέφουν οι αναμνήσεις απ’ το Τίποτα.

Οι ώρες είναι συμπιεσμένος καπνός και χτενίζονται

από τον λιγνό αέρα και τον άκαιρο θάνατο..