Τι να διδάξεις πια-από θάνατο
γίνεται ο άρτος
Τέρμα η εποχή των σιτηρών
Καγχάζουν τα κανόνια –αλίμονο
Τα καθεστώτα κωφεύουν
Σιτίζεται με σάρκα
αεί ο λέοντας
Άπληστος καιροσκόπος ο αιώνας δεν
πιστεύει πια στον άνθρωπο
Οι άφρονες ληστεύουν τα πολλά και
οικουμενικά αφθονούνε
τα δάκρυα
Στο μηδέν του μηδενός έχουνε οι
λαοί και όμως, φτάσει..
Αυτό το μηδέν του μηδενός σου πολύ με πόνεσε Στρατή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ΄ναι μόνο αυτό άραγε, να μην υπάρχει τίποτε άλλο;
Την καλημέρα μου!
Έλενά μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμας πονούν οι σκέψεις που γίνονται πληγές και δεν μπορούν να γιατρευτούνε..
καλό βράδυ!