Εσύ…

Αν λείπεις, μπορεί και η σιωπή να περιέχει το τοπίο

Μπορεί και μια μέλισσα που στο αυτί μου βουίζει

Να είσαι εσύ, η ψυχούλα σου, μετέωρη κι αδιόρατα μόνη

Από τον άλλο κόσμο των νεκρών.
                                                        Και να σου μιλώ

Έχοντας συσκεφθεί με του σπουργιτιού τις φωνούλες

Όπως η Κυριακή κορυφώνει τα δράματα, όπως

Κι ο Μάιος σοφίες και αισθητική του κάμπου με πλημμύρισε

Στο μεσημέρι να αφήσω να με καταπιεί η μουσική

Απ’ το δικό σου φιλικό υπερπέραν..