Που δεν ανήκω κάπου, χαίρομαι!

Μέχρι πού μπορώ να σε εμπιστευτώ αγκάθι και ομαδούλα των μικρόψυχων;

Που δεν ανήκω κάπου, χαίρομαι!

Απόμακρος σαν η χροιά ενός φρούτου που έχει κουστούμι το κουκούτσι του.

Ματαιοδοξία φθονερή κόρη του Εγώ, ματαιοδοξία τεθλασμένη.

Στον λάκκο σου θα πέσουν οι πάνθηρες της φιλαυτίας αλλά ούτε ένα μικρό Ομηράκι τόσους αιώνες δεν γεννήθηκε..

Κρίνω για να κριθώ και είμαι ξινός σαν το λεμόνι που αγάπησε τον εαυτό του τον στυφό..

                                                       Κατερίνη  4 Απρίλη 2014