Σημειώνω αργά την κάθε λεπτομέρεια που αγαπά το μυαλό

 

Μια ώρα ξεκούρασης μέσα στο ήσυχο απόγευμα 

μ’ ένα βιβλίο στο χέρι και με των πουλιών τιτιβίσματα, 

χορός λατρευτικός.

Σίγασαν όλα καθώς πέφτει η νύχτα. 

Στις σελίδες επικρατεί μια εύκρατη σιωπή.

Η φαντασία είναι θαλάσσια αύρα.

Το τώρα καθυστερεί μες το ύστερα και όλος ο χρόνος είναι παγίδα 

που κανείς δεν γλυτώνει.

Περιθώριο για λάθος, ουδέν.

Στην γλάστρα το λουλούδι θυμωμένο. Κουνούπια

Τσιμπούν την σάρκα μας. Κουνούπια υφαρπάζουν

Το νόημα της ενόχλησης και πραγματοποιούν

Την υπεκφυγή προς το ημιτελές

Φως του φανοστάτη.

Σημειώνω αργά την κάθε λεπτομέρεια που αγαπά το μυαλό και θυμάμαι

Της Ρουμανίας κάτι φτωχικά χωριά που πέρασα βαθιά την νύχτα και φοβόμουν 

μην κοπούνε όλες οι κλωστές που στερεώνουν κάπου την ζωή μου..