Η ποίηση είναι μεγάλο μακροβούτι-

Χρωστώ κάτι σαν η φλόγα του κεριού στον άνεμο. Καρφώνονται οι λέξεις τόσο στέρεα μες την ερημιά που, ειλικρινά, και που το καταλαβαίνω, τρομάζω.

Είπα: η πεζογραφία είναι κολύμπι με το κεφάλι έξω απ’ το νερό.

Η ποίηση είναι μεγάλο μακροβούτι-

Πρέπει να γεμίσεις τα πνευμόνια σου αέρα και να κολυμπήσεις κάτω απ’ το νερό, κοντά στον βυθό, εκεί που βλέπεις κοράλλια και ψάρια πολλών λογής – και ζεις ανασύροντας εικόνες και κάποτε ξεκεφαλώνεις έξω απ’ το νερό και σε χτυπάει ο αφρός του κύματος και σε θρέφει ο μύθος του κόσμου.

Είναι ταλάντευση επάνω από το χάος, το τόλμημα του συνταιριαγμού των λέξεων.

Αρχέγονα ωραίο και σαν πάντα, μυστηριακό..