Αύριο θα αφομοιωθούμε όλοι απ’ την απουσία

Ανθίσανε οι αμασχάλες μου, βρύα φυτρώνουν στην κοιλιά μου

Τα χέρια μου έγιναν κλαδιά κι ένα πουλί

Κάθισε πάνω τους να κελαηδήσει

Η σκυθρωπή μέρα αφορίστηκε από τον ιερατικό ήλιο

Τα καλογυαλισμένα παπούτσια των σύννεφων

Κλωτσούν του χρόνου την μπάλα

Στάζουν οι ψιχάλες μες την καρδιά μου

Ο ύπνος είναι βάρκα αλλοπαρμού

Ό,τι θελήσω τίποτα δεν γίνεται

Ουραγός είμαι πίσω απ’ την δική μου ανάγκη

Αύριο θα αφομοιωθούμε όλοι απ’ την απουσία

Αύριο θα συντελεστούν τα ελέη των ψυχών

Θα μεγαλώσει υπέρμετρα η Παρασκευή

Δεν θα χωρά μες το ποίημα..