Από την ακοή στην όραση

Από την ακοή στην όραση καταγράφονται έμπιστα οι σκέψεις.

Σκοτεινά νερά- μπορεί όπως αυτά που φροντίζουν οι ασκητές να διανύουν

Διατρέχοντας της ψυχής τους το μάκρος.

Βγαίνει το πλοίο απ’ την Σούδα..

Οποιοσδήποτε είμαι που συνομιλεί με τον ερεβώδη άνεμο της αμφιβολίας.

Ένας λάκκος σκοτεινός που πέφτεις μέσα του και δεν βγαίνεις ποτέ.

Δεν έχει νόημα η φυλακή γιατί, αν είσαι εκείνος που συνομιλεί με τα φεγγάρια, ξεκλειδώνεσαι.

Έτσι τώρα είναι σαν να σπουδάζω αποξαρχής τον ουρανό.

Στο τέλος τέλος θέλγομαι απ’ το ουράνιο τόξο που είναι

Δαυλός που φωτίζει τα σκοτεινά λαγούμια της ποίησης..

                                                                Σούδα 1.4.2013