Ω Κυριακή χαρά μου!

Το λάμπος των δέντρων συνάντησε την ογκούμενη γυαλάδα των φυτών.

Εικοσιοκτώ Απριλίου, μαράθηκε η όρεξη του χειμώνα.

Τσίπουρο κάνω κέφι στο μπαλκόνι μου. Πρασίνισε και πάλι η μουριά.

Το λάδι του ουρανού κρατάει το κλειδί της Κυριακής.

Ω Κυριακή χαρά μου!

Με το μολύβι γράφω απουσίες φίλων και για λύπες δυνατές.

Άρωμα της ψυχής οσμίζονται οι πιπεριές στις γλάστρες.

Κάθε ομιλία είναι η μεταγλώττιση που καταφέρνει ο λυπημένος

Κινώντας τους μοχλούς της σκέψης του να φέρουν τα ρητά του κοντινού θεού

ως τον μαντρότοιχο της κάθε ανθρώπινης απελπισίας..