Ο ουρανός είναι σελίδα άγραφη.

Ο ήλιος φροντίζει τα φυλλώματα· η ζέστα 
η απρόσμενη του Απριλίου στεφανώνει με αίγλη τα φυτά.

Γάργαρες λέξεις μαίνονται ποια να επικρατήσει 
μες το ποίημα

του απογεύματος.

Πυροτεχνηματικά οι αντωνυμίες βόσκουνε τον εγωισμό τους.

Στιλπνό πράσινο και απέριττο γενναίο γαλάζιο.

Ευφράδεια λεξιλογική.

Ανοίξαν επιτέλους τα παράθυρα. Η σκιά

του χειμώνα υποχωρεί και ένα ελληνικό αεράκι

στέκεται διψασμένο για αντάρα μες τις φυστικιές.

Τα πλήκτρα ομονοούν να με απομακρύνουν

απ’ την πραγματικότητα. Τι καλά!

Ο ουρανός είναι σελίδα άγραφη.

Θα κλέψω από σένα τα φιλιά και θα ανακαλύψω εκ νέου το νόημα

της χαράς, της γιορτής.