Επικίνδυνα καλπάζει η ψυχή στης Ομορφιάς τα λιβάδια.

Επικίνδυνα καλπάζει η ψυχή στης Ομορφιάς τα λιβάδια.

Κάποτε μαινάδα που αλλοτριώθηκε από τον σήμερα καιρό.

Να δεις πως μιλά  στις αγρύπνιες της! Κι εκείνο που μονολογεί αλλά κι η ίδια δεν πιστεύει

Ιανουαρίου χωρίς ψεγάδια θλίψης το ξημέρωμα· να στέκεται

πάνω στο βραχάκι το απόμερο της θάλασσας και να αναπολεί

ποιημάτων απόσταγμα καθώς ο αέρας θα σπρώχνει

αλλού γι αλλού τα σκούρα σύννεφα

κι η νύχτα θα ποδοπατά απ’ την τρομάρα της

τ’ αστέρια.

Τόσα χρόνια την μελετώ και του θανάτου ανάξιος θα φύγω.

Μόνο μου μένει η ερημιά και οι κραυγές που έμπηξα

μες το σκοτάδι να ξορκίσω όλον τον πόνο.

Ένα νεογέννητο φεγγάρι απόψε με ξεκλείδωσε

άνοιξε πάλι την καρδιά μου, να μπει

ο αέρας και ν’ ανοίξει τα παράθυρα,

σκέψεις να μπούνε ωραίες όπως πάει για ξημέρωμα κι οι ορτανσίες

γιορτάζουνε την χάρη του ονόματός τους!