Να με πιστέψεις θέλω γιατί ξέρω την αλήθεια σου

Κάτι βρωμόσκυλα που γαυγίζουν και ξερνούν έξω απ’ την λογοτεχνία

Κάτι ερμαφρόδιτοι γυμνοσάλιαγκες κάτι ρουφιάνοι

Που δεν τους ήξερε ποτέ η Βαρβάκειος

Ανηφορίζουν την Αθηνάς, με ρούχα καταλερωμένα

Δίπλα σε αλλοδαπούς που μυρίζουν πιπέρι και ανεφαγιά

Η πρωτεύουσα ντροπιασμένη λοιδορεί και φτύνει στα βρώμικα πεζοδρόμια

Λίγο πιο πάνω απ’ το Μοναστηράκι, πέρα απ’ την Ακρόπολη

Γόησσα άλλων καιρών τώρα πουτάνας η προαγωγός και των ζητιάνων.

Αυτοκίνητα κλάξον καυσαέριο κάργα

Στις εξόδους στις παρόδους στις αρτηρίες μας

Που σφίγγονται να στείλουν κάπου το αίμα

Που να φέρνει σωστό αποτέλεσμα.

Να με πιστέψεις θέλω γιατί ξέρω την αλήθεια σου

Ξέρω από μεροκάματα πόνου

Ξέρω από κολασμένο αφεντικό και βρώμικο μυαλό που γύρω του τα πάντα αρρωσταίνει-

Να με πιστέψεις γιατί για να ζεις και για να σκέφτεσαι

Ζω και θέλω το ίδιο με σένα κι εγώ..