Ζω για τα σύμβολα και τα ηθικά που αγαπάω σοκάκια.
Ποιά δημοκρατία μπορεί
Να ξεκουμπώσει το πουκάμισό της
και να μην φανεί
η λέπρα της αδικίας της;
Σ’ όλα πιστεύω.
Και τα καλά και τα κακά.
Ζω για τα σύμβολα και τα ηθικά που
αγαπάω σοκάκια.
Από ανθέων η ντοπιολαλιά μου.
Ευρύτερο φως τώρα ευρύτερη σιωπή
Ευρύτερος θάνατος
Σιωπή πριν της μιλιάς την
καταιγίδα.
Κυνηγώ μια αντίρρηση που με
υποσκάπτει και έσωθεν
Με αλώνει.
Ας τιμωρούσαν οι δυνάμεις μου όλα
τα αδηφάγα αφεντικά
Που νέμονται άδικα τον άρτο.
Πραγματικά υπέροχο... Μα εκείνο που με έκανε να γράψω είναι η σκέψη πως μόνο κάτω από το πουκάμισο ενός σφετεριστή του τίτλου της δημοκρατίας υπάρχει η λέπρα της αδικίας... Είναι που έχω ψηλά το ιδανικό της Δημοκρατίας...
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα Ελπίδα μου μιλάμε για μια ερμαφρόδιτη δημοκρατία που μόνο στο όνομα είναι τέτοια. Βλέπω λοιπόν την αρώστα και την λέω όποτε μπορώ. Η ποίηση πρέπει να καταδεικνύει. Τι νόημα έχει ένας διακοσμητικός ποιητής που λέει μόνο λυρικές μπαρούφες και δεν επικοινωνεί με τον περίγυρό του;
Την καλημέρα μου!
Συμφωνώ με όλη μου τη δύναμη... Είναι χρέος αυτό, οφειλή... Πλέον θαρρώ προσβάλλουμε την έννοια της Δημοκρατία αποκαλώντας έτσι πολιτεύματα που την σφαδάζουν και οικειοποιούνται το όνομά της μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τον όμορφο διάλογο!Καλή δύναμη!
Χρόνια τώρα όταν σκέφτομαι τη λέξη δημοκρατία μου 'ρχεται στο μυαλό η φράση "κομματική πειθαρχία"
ΑπάντησηΔιαγραφήχα χα Τόση δημοκρατία, πωςτην αντέχουν τα κόμματα...