Η ώρα είναι ξίφος
και διασπαθίζονται για να την απαρτίσουνε
τα δευτερόλεπτα-
τα δευτερόλεπτα-
κάποτε σκέφτομαι πως σε κρατώ στην αγκαλιά μου
κι έχει ουσία
και το παραμικρό φτερούγισμα πουλιού
προς την σελίδα
και προς την καρδιά μου.
Τότε σκοτώνω εμένα…
Τότε γίνομαι φλύαρος
δίχως τίποτα να βαστώ
χειροπιαστό για να σε αποδείξω.
Αλλά ο έρωτας έτσι δεν είναι; Τυχαίος
που αρμόζει σ΄ όλα τα πλάσματα που ζουν
ελαφρά. Κρατώντας
μέσα τους
των ενστίκτων την καθαρή εντολή.. Ναι
λοιπόν, ορίζω τον απόλυτο αριθμό σου·
σκοτεινός γιατί με απαρτίζουνε χιλιάδες φωτεινές δυνάμεις·
και ξέρω
πως μ’ εχθρεύονται
γιατί σου ανήκω
με τρόπους μεταφυσικής
και με τρόπους νικητήριου πάθους..
3.7.2012

ξεκινάει μ' έναν τίτλο ευστοχότατο, συνεχίζει με λέξεις που βαθιά ακουμπούν τα κύτταρα της αγάπης!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο απόλαυσα Στρατή!
καλημέρα!
Βίκυ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστώ!
μακάρι να γίνεται έτσι..
Καλό βράδυ!