Απαλό κόκκινο..

Απαλό κόκκινο..

Σαν να σχίζεται στα δυο η φλέβα και βάφει

με το πάθος της τα χείλη της χορεύτριας.

Μετά

το ταγκό κάνει τις φιγούρες αιθέριες..

Τίποτα γήινο-

ούτε καν η μεταφυσική της προσευχής

που απλώνεται σαν το νερό επάνω στο χαρτί που νοτίζει.

Εκείνος σκύβει τότε· την φιλά.

Τους βλέπω.

Είναι τόσο αθώοι -

που είναι διάφανοι και η ομορφιά τους
τόσο πια φαίνεται

που συγκινεί ως το γαρύφαλο που στέκεται στο αυτάκι
της μπαλαρίνας Αιμιλίας..

Και όλα
είναι χρησμός

δυνατός
για τα μέλλοντα..

   10.6.2012