Ο ήλιος απίστευτα εκπνέει.

Είναι πίσω απ’ τις πικροδάφνες και τ’ αγριολούλουδα

Ένας σκερτσόζικος αέρας που κινεί τα νήματα της γης.

Η ατζαμοσύνη του αναμαλλιάζει την χλόη και τότε

Οι σκιές πέφτουν κάθετα πάνω στο απόγευμα τσακίζοντας

Τα χλωρά κλαράκια στις φυστικιές.

Η ορθογραφία του ύψους καταργείται και για όλα εκδικείται η ματαιόδοξη βαρύτητα.

Ο ήλιος απίστευτα εκπνέει.

Οι ελιές κινούνται προς το βράδιασμα και ο Ιησούς

Ξαναθυμάται τα φιλάνθρωπα τσιτάτα του

Ξέροντας πως εν τέλει κάποιος πάλι θα προδώσει..