Κρήτη λέαινα που βρυχάσαι, περπατώ πάλι πάνω σου

Φέγγει στην άκρη της θάλασσας

Δυνατό κοντραμπάσο η αυγή

Πέλαγο γαλανίζει η μουσική του

Ράχη του ουρανού μονάχα ένα νέφος πάθους πλέει.

Ήλιε δώσε μου τον εγωισμό που αρμόζει στον υπερφίαλο θνητό

Άσε με να αγγίξω την θηλυκή λαίλαπα

Είμαι ό,τι είσαι- είμαστε κατάφαση νίκης

Επάνω μας παίζει η ζωή κι ο θάνατος παιχνίδια.

Κρήτη λέαινα που βρυχάσαι, περπατώ πάλι πάνω σου

Σκυφτός στον ιερό ναό της λεβεντιάς σου

Σε ξέρω ή δεν σε ξέρω σε ασπάζομαι σε παραδέχομαι

Είμαι τέκνο σου τω τρόπω που ο νους μ’ οδηγά…

                               Ηράκλειο Κρήτη

                                9.5.2012