Φέρε με ως την απογείωση μιας αυταπάτης

Φέρε με ως την απογείωση μιας αυταπάτης, κάνε με

Ταπεινό φύλλο που αποτυπώνει επάνω του

Την ιστορία του δέντρου

Μάγεψέ με, σκίρτησε μέσα μου

Σαν νέα ζωή

Γονιμοποιήσου από τα λόγια μου, χωρίς

Να σε αγγίξω

Μάγισσα των κρυμμένων συνειρμών, ιέρεια

αρχαίου φωτός.

Και τα στολίδια σου άσε να ταλανίζουν τον άνεμο, φύλαξε

Το λίγο σκοτάδι που έχω

Όσο μες του ποιήματος την δροσερή κοιλιά

Να το σώσω, να έρθω σε σένα

Ανυπόδητος και με ψυχή καταιγιστικά φωτισμένη!