Οι πρωινές φωνούλες της μέρας

Οι πρωινές φωνούλες της μέρας ζηλεύουν το αεράκι που παίζει πεντοβόλα με τις εκπλήξεις.

Ο Θεός παρηγοριά, ο Θεός.

Σε όλα υφίσταται γραμματική ηλιαχτίδων.

Οι λέξεις ξύνουν το βορινό ντουβάρι της θλίψης και να!

Η ανατολή από παντού πάλι έρχεται.

Κίτρα και δυνατές λεμονιές σκάζουν μες το αέρα την αψάδα τους.

Ο τρούλος τ’ ουρανού μαγνητισμένος από τ’ ασύνορα πελάγη

βαφτίζει με φως το περιεχόμενο των ορίων του.

Γαλάζια επιφωνήματα που τρεμοπαίζουνε μες την αιώνια ώρα

Γυμνώνουν από πόθο το πέλαγο.

Ο καπετάνιος νους ανθίσταται στην πολεμόχαρη μελαγχολία.

Η ποίηση είναι μια σκούνα αινιγματική

Που την αποκρυπτογραφούν οι άγγελοι που ρίχνουν δίχτυα στον γιαλό της έμπνευσης..

             18.4.2012