Σκληρός σαν ένα κάντο που δικαίωσε τον Πάουντ

Σπάζουν με θόρυβο οι τζαμαρίες

το προάστιο μυρίζει θλίψη

οι ιδέες είναι μη εφαρμόσιμες, οι ανθρώπινες επιδιώξεις

είναι σαν ένα χαλασμένο ρουλεμάν

που όπως και να μην το θες εκείνο θα τσιρίζει

μόλις αρχίζοντας να είναι κατανοητός για σένα ο κόσμος

αυτός.

Και αυτό που είσαι, από κολασμένο ένα κάτι

πως δεν θα το μάθεις ποτέ πόσο ελπίζει

να έσφαλε η μοίρα και να γίνεται ξανά να κερδίσει

σε μέλλοντα χρόνο παράδεισο.

Πάνω από τα υψίπεδα που έφτασε μια μέρα το μυαλό σου

να δει μια ανεμώνα που εκεί επέμενε

να ζει και μόνη της την ομορφιά να αξίζει.

Νιώθεται ο χρόνος που δεν σε λυπάται ούτε.

περνά σαν ειμαρμένη πάνω σου.

Σκληρός σαν ένα κάντο που δικαίωσε τον Πάουντ

με θραύσματα πολιτισμών να φτιάξει μία πολυσύνθετη εικόνα.

Κλάψε γιατί αυτό που κατορθώνεις πάντα

σαν ένα τίποτα που σε ρημάζει είναι

κλάψε γιατί αν θες, ανθίζει ο ουρανός

κλάψε- οι θεοί σου απιστούσαν πάντα και το υποπτευόσουν

κλάψε- είσαι ο νικητής του άθλιου θνητού σου συμπεράσματος....

                                                                                            15.2.2010