οι ζωές εφάπτονται μιας ζωτικής ειμαρμένης.

Ανατολικά του λυρικού ουρανού-  οι σκέψεις μου στεφανώνονται θάλασσα.

Καθαρά γράφονται τα λόγια- η μνήμη μου είναι ιστορία που προδόθηκε.

Στο χέρι μου ένα ποτήρι κόκκινο κρασί όπως εσύ θα το ‘θελες αλλά ακόμη

Δεν γράφτηκε κανένας επίλογος.

Όλα τα σύνορα είναι ανοιχτά- το πάθος

ανταμώνει το πάθος

Και οι ζωές εφάπτονται μιας ζωτικής ειμαρμένης.

Αλλά είδα άκουσα την φωτιά- έζησα εσένα που φοβόσουν εσένα

Και σου ΄λεγα να βγεις από τον ύπνο σου λουσμένη

νικητήριο φως.

Μην σπαταλάς τώρα την αψάδα που έχεις, στρέψε την

Καταπάνω στην κακεντρέχεια του κόσμου και γίνε

Η πρώτη σύγχρονη θεά του κόσμου που ξέρω..