Σκλαβώθηκαν στα ράφια μήνες κι έμειναν απούλητα τα εμπορεύματα.
Σκλαβώθηκαν οι άνθρωποι.
Εμπορευματοποιημένοι, άψυχοι, χωρίς μια αισιοδοξία.
Σκλαβώθηκαν οι ανάσες τους.
Μετά που ο έρωτας έγινε αμελητέα ποιότης.
Διστακτικός ακούω πια
Τα πάντα. Δεν ηρεμώ.
Παλεύει εντός μου
Ο εαυτός του άλλου που να γίνω θέλησα.
Νύχτες με θρέψανε τόσες.
Σωρός οι σκέψεις.
Ανοίγω κλείνω τα παράθυρα.
Είμαι νομίζοντας πως θα μπορέσω να φορέσω πια αλλιώς τα ρούχα μου των λέξεων..
16.6.2010

Ήρθε φτωχό
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσάκι με τα σπίρτα
με χέρι απλωμενο χρόνια τωρα
κι επιτέλους συγκίνησε
τις Ψυχές των προς πώληση Προϊόντων
και όλα χαρίστηκαν
πανω στης Ποίησης το Τραπέζι
ως εδεσματα Κορεσμού της Αναγκης του Φτωχου για λίγη πολυτελεια!....
Σε φιλω...
Κάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήτάισα την ψυχή μου μελάνι για να βγω σ' αυτό το ξέφωτο όπου οι λέξεις είναι ένα λιβάδι που πάνω του χλιμιντρούν αλόγατα ιδεών..
Καλό βράδυ!