14.
Κάτι σου αποσπώ απ’ το χαμόγελο που ενώ διάρκεσε
όσο ένα χαμόγελο μπορεί να διαρκέσει
άφησε ένα άρωμα του έρωτα μέσα στην κάμαρα-
σα να λευτερωθήκανε πουλιά!
Τα κοιτώ που πετούν. Είναι η έννοια μου..
Είναι η αγρύπνια μου. Είναι ο πόθος μου..
Κι εσύ φεύγεις και πας και χάνεσαι
δασκαλεύοντας το φεγγάρι να μην μου φωτίσει την νύχτα!
18.5.2008

Υπέροχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλώνει τις αδιάλειπτες Εποχές ανθίσματος του Έρωτα στη Ζωή του Ποιητή....
Κάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω όλα να τα περιβάλει το πάθος..
αυτό είναι η ποίηση!