5 Νοεμβρίου 2011

Κάτι σου αποσπώ απ’ το χαμόγελο



14.

Κάτι σου αποσπώ απ’ το χαμόγελο που ενώ διάρκεσε
όσο ένα χαμόγελο μπορεί να διαρκέσει
άφησε ένα άρωμα του έρωτα μέσα στην κάμαρα-
σα να λευτερωθήκανε πουλιά!

Τα κοιτώ που πετούν.      Είναι η έννοια  μου..
Είναι η αγρύπνια μου.      Είναι ο πόθος μου..

Κι εσύ φεύγεις και πας  και χάνεσαι
δασκαλεύοντας το φεγγάρι να μην μου φωτίσει την νύχτα!

                                                                             18.5.2008

2 σχόλια:

  1. Υπέροχο.
    Δηλώνει τις αδιάλειπτες Εποχές ανθίσματος του Έρωτα στη Ζωή του Ποιητή....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάκια

    θέλω όλα να τα περιβάλει το πάθος..
    αυτό είναι η ποίηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή