Εσύ αν αντιμιλήσεις με φως εγώ θα αποκτήσω μια αγκιτατόρικη λεβεντιά που δεν γερνάει..
Είσαι ο μέντορας που άφησε όλον τον παρά του στον βωμό της λεξίποδης άνοιξης.
Σε έφτασα αφαιρώντας βάρος από την ψυχή μου.
Με έκαψες προσθέτοντας στην ψυχή σου κι άλλη φωτιά.
Τώρα ας πνεύσει φευγαλέος αναντίρρητος άνεμος.
Ας ευωδιάσουν οι μυρσίνες.
Πίσω από τις πικροδάφνες, εκεί στο πλάι του δρόμου,
Βαδίζω και δεν βαδίζω, έρχομαι και δεν έρχομαι σε σένα..

"...εγώ θα αποκτήσω..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συνεργάζεται το ΘΑ μαζί σου, Στρατή...
πάντα το ποίημά σου ρέει σε έναν Επικίνδυνο Ενεστώτα...
Σε φιλώ...
Κάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήωραία που με "τάπωσες!"
μπορεί και νάχεις δίκιο..
Φιλάκια!