συλλαβίζεις εμένα που μαθαίνω εσένα

Είσαι δική μου σαν ένα μαξιλάρι που με προσγειώνει στο όνειρο.

Τόσο μακρινή και τόσο φευγαλέα

Σαν μια φωτιά που δεν όρισε ακόμα την πατρίδα της.

Καις τα πάντα στο διάβα σου. Εχέφρων και ζωηρός

Άνεμος αναζωπυρώνει τα σφιχτά σωθικά σου.

Πατώ με βήμα αργό μες την καχυποψία σου.

Με τα εκατόν εφτά κιλά μου- κοίτα τι σας μαρτυράω τώρα..

Μ’ αρέσει μάλλον να εκμυστηρεύομαι αλήθειες μου όπως να μην

Αφήνω περιθώρια για παρεξηγήσεις.

Λοιπόν αξίζεις όχι ένα

φιλί μα χίλια.

Εκεί που σφίγγεται το οξυγόνο πάνω στην καυτή

Ύλη του πάθους. Κι αρχινάς

Να συλλαβίζεις εμένα που μαθαίνω εσένα

Όταν κι οι δύο μαθαίνουμε να καταργούμε την απόσταση που βάζει τεχνηέντως για να δυσκολέψει

Τα πράγματα η ριμάδα ζωή..