ΜΕ ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΨΙΛΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ..
Από άνθρωπο σε άνθρωπο- τι δρόμος..
τι δυσκολία επικοινωνίας.. σφιχτά έχουν
κλειστά παραθυρόφυλλα- δεν εμπιστεύονται κανέναν.
Εγώ τρώω- ευαισθησίες φωτιές
νομίζοντας θα δικαιώσω το γινάτι μου.
Σ’ ένα λίγο υπήρξα-
κάτι που να μην το νιώθουν όλοι..
Πατρίδα μου πικρή
έψιλον και λάμδα και άλφα
και τέλος του στραμμένου προς τον ουρανό ωμέγα..
Πέστε μου με τούτα τα ψιλά της γλώσσας
μέσα στις τσέπες μου τι αγοράζω…
10.1.2008
Ω! Μα το σύμπαν… Αμφέβαλες ποτέ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τα ανοιχτά παραθυρόφυλλά μου,
στους πρόποδες του Υμηττού,
εδώ και λίγη ώρα βλέπω μία πορφυρή δύση πάνω απ’ το ήρεμο λεκανοπέδιο … είμαι στο γραφείο παραδομένη σε μια «στοργική» κόπωση
που μ’ άφησε να διακρίνω κάπου στον ορίζοντά σου
τα «έψιλον και λάμδα και άλφα» σου …
Καλησπέρα Στρατή!
Καλησπέρα Μελίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία πνέει ο Αυγουστος!
Και με λίγα γράμματα αγοράζουμε καμιά φορά τα Πάντα !!!( όσα εμείς θεωρούμε Πάντα )
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφες οι δημιουργίες σου ποιητή !!! καλό βράδυ !!
Δέσποινα Γιαννάκου
ΑπάντησηΔιαγραφήναι Δέσποινα
και δεν πρέπει να προδίδουμε τα γράμματα
και τις λέξεις..
Καλό σου βράδυ!
Εννοείται..
ΑπάντησηΔιαγραφήτις κρατάμε σαν φυλαχτό !!
είναι κομμάτι μας είναι η ψυχή μας !!