ΚΑΤΑΔΙΚΗ..

Αυτό είναι το χέρι μου που γράφει-
κι είναι αλήθεια πολύ μελάνι ίδρωσε να πει μια καληνύχτα
απόψε που ‘σαι μακριά και σε σκέφτομαι
μαζί μ’ αυτό το φεγγάρι που υπνοβατεί·

απ’ το κρεβάτι του σηκώθηκε και βιαστικό
περπατάει πάνω στο σχοινί
της μπουγάδας των άστρων.
Τέλειος ακροβάτης!

Ζω σ’ ένα σπίτι φοιτητή της Σαλονίκης..
Καφέδες πολλοί
παραταγμένοι σε διάφορες ώρες της μέρας,
τσιγάρα νευρικά ή
δάχτυλα νευρικά
με τσιγάρα
με αφή
που θα την έλεγα παρακμασμένη..

Σαν μια αυτοκρατορία… Αισθήσεων

πολλών ανακατωμένων το λαμπύρισμα.. Δεν ξέρω
αλλά ώρες ώρες συλλογίζομαι ότι πρέπει στο όπλο μου να φέρω λόγχη.

Είναι πολύ κοφτερή, με το παραμικρό ξεκοιλιάζει
στο τελευταίο νούμερο σκοπιάς
το πρωινό..

Τα έντερά του
πέφτουν συχνά πάνω μου·

το αίμα της αυγής ξέρετε δεν συγχωρεί·

με δικάζει
σε ισόβια ποίηση!

24.1.1982
Στο σπίτι του Ηλία. Θεσσαλονίκη..