Θα γραφτούν τόσα φεγγάρια μέσα στο σώμα της ποίησης
που μετά η ποίηση δεν θα είναι άλλο από φεγγάρια
που θ’ ακούγονται
όπως ακούγονται οι λύκοι με τα ουρλιαχτά τους
μες την νύχτα.
Και το σπίτι της λέξης θα είναι τόσο ακατοίκητο από αγαπημένους
που θα τρομάζεις μέσα να δεις,
θα φοβάσαι
μήπως σου ορμήσει αυτή η δίχως νόημα απουσία
που νιώθεις και κάποτε
να σου τρυπά την καρδιά.
Το σπίτι της λέξης θα είναι πάντα ακατοίκητο από αγαπημένους ....και τα ουρλιαχτά των φεγγαριών θα ακούγονται ως την απέναντι ρεματιά.... αντίλαλος της φωνή σου ..Εκεί που θα χτυπάει κι η μοναξιά θα την γυρίζει πίσω ...........
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ ποιητή !!!