ο άνεμος σέρνει την χολέρα του νωχελικά ως τα κακοχτισμένα βρώμικα σπίτια
που έξω τους
γέροντες με ελάχιστο κουράγιο κι άρρωστα παιδάκια
γυρίζουν ζαλισμένα μες τον ανελέητο ήλιο
που δεν θα προσθέσει ψυχή σε κανέναν.
αποσυναρμολογούνται οι ζωές με μια τύχη
κακή που δεν αξίζει σε κανέναν.
ούτε ένα τραγούδι να πει η ζωή.
το πρόσωπο είναι κανένα, η σκέψη
είναι καμία. εκατομμύρια χαμένες ζωές που δεν αντάμωσαν
κανέναν θεό
πραγματικό σε μια άδικη ζήση.
η φωνή μου πια που μεταγλωττίζει την θλίψη και ρευστοποιεί τα αισθήματα
είναι ένα νόμισμα περασμένης αξίας
σε μια χώρα που δεν υπάρχει ούτε υπήρξε
στον πλανήτη αυτόν που περιστρέφεται περί τον άξονα
κακοδαιμονημένης νομοτέλειας..
Στρατή άφησα σχόλια στα 2 προηγούμενα αλλά δεν τα βλέπω. Λες να συμβαίνει κάτι πάλι; Ελπίζω όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ,
ΑπάντησηΔιαγραφήαν τα κατάφερα, το ποίημα αυτό θα σου θυμίσει λίγο Αιθιοπία..
Μου έλειψες φίλε!
Φίλε μου μόνο τις μύγες τις κολλημένες στις τσίμπλες στα μάτια των παιδιών με τις πρησμένες κοιλιές έλειπαν από την εξαίσια ζοφερή εικόνα που έδωσες. Μα πως στο καλό έχεις αυτές τις εικόνες; Καλά; Θαυμάσια τα κατάφερες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΙΘΙΟΨ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΨΗ ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ.
Κι εγώ είχα αφήσει σχόλια αλλά φαντάστηκα ότι κάπου σε κουράσαμε !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλησπέρα μου !!!
Καλημέρα ΔΕΣΠΟΙΝΑ,
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι δεν είναι έτσι..
κάπου ξερρυθμίστηκε η σελίδα μου και έγινε μπαχαλο με τα σχόλια..
ελπίζω να τακτοποιήθηκε τώρα..
οι φίλοι δεν μας κουράζουν ποτέ..
να είσαι καλά!