Ό,τι είμαι είναι το ποίημα μου..
Αν σε αφήσει μέσα του να προχωρήσεις και να νιώσεις καλά
με το πλασμένο του όνειρο, τους κήπους
που τα πουλιά μιλάνε
και τα λουλούδια που ωδικά χλιμιντρίζουνε- τότε
άσε το άλογο της σκέψης να τρέξει-
εκεί που έμοιαζε και να υπάρχω ακόμα εγώ..
Δεν μπορώ να ορίσω τον καλπασμό των λέξεων, Στρατη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σκέψη ιππεύει τις συλλαβες και αυτόβουλα οργωνει το Συμπαν...
εκει γεννιέσαι ξανα..
καθε στιγμή..
νεος ορίζοντας και νέος εαυτός...
Α ΚΑΚΙΑ μου που ομοιοπαθώς λατρεύεις την Μούσα
ΑπάντησηΔιαγραφήμας έχουν σκλαβώσει οι λέξεις, μας πολιόρκησαν
δεν ορίζουμε τα σύνορα γιατί αυτές τα ορίζουν
Πολλά φιλιά!