Επισκευάζω την μοναξιά και μ' αρέσει πια
κατατροπώνει επιδέξια ο βίος
κάποτε γίνεται μαχαίρι κάποτε όπλο
και ακούς τον βροντερό του πυροβολισμό
Ό,τι κατέγραψα μου το απίθωσε μες την παλάμη η ανάγκη
σφιχτήκανε τόσο τα σπλάχνα μου, κανένας δεν μ' άκουσε
πώς γίναμε οι άνθρωποι ακατέργαστος λίθος
είχα πιστέψει σ' ένα νόημα τρέχοντος ήλιου
που μέσα μου υπήρξε γιατί προϋπήρξε
και της γέννησής μου ακόμα.
Τώρα ακολουθώ τις οδηγίες που μου δίνει ένα φιλί
να ξεκλειδώνεσαι, μου λέει, να ξεκλειδώνεσαι
και φτιάχνω από τα χρώματα των λουλουδιών
έπαρση ζωογόνα μέσα μου!
Οταν πια τα " γιατί " δεν βρίσκουν απάντηση...όταν το φως του ήλιου φαντάζει μακρινό και απροσδιόριστο.. ακουλουθείς και απολαμβάνεις τη στιγμή, την όποια στιγμή, γιατί μέσα σου πια έχει σημαντική αξία ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοινότυπο το " ζήσε την κάθε στιγμή σαν να ναι η τελευταία " αλλα είναι η μόνη αλήθεια !!
Χρώματα λοιπόν ,χρώματα κι αρώματα στη ζωή σου ποιητή !!!
Την καλημέρα μου !!!
Πολύ όμορφα λόγια!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σας!!!!
Χρώματα κι αρώματα Δέσποινα γιατί αυτά εξουσιάζουν το μυαλό μας και τις αισθήσεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καλά κάνουν!
Την γλυκειά καλησπέρα μου!
ΟΡΣΑΛΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς ανταμώσαμε!
Χαίρομαι για την γνωριμία!