Μετά
ήρθανε τα κορίτσια
με τα μεγάλα τατουάζ και τις πέτσινες μαύρες τους μπότες
κάπνιζαν όπως να θέλανε να πολεμήσουν ..
τα νύχια τους μαύρα σαν νέο αιλουροειδές
κι αγριεμένες όπως να ήρθαν από έναν αμφισβητούμενο δικό τους παράδεισο..
"κι εσύ ποιός είσαι που κοιτάζεις
την ζωή λες και ο εξυπνάκιας την περιφρονείς;" με ρώτησαν
"μπες στην φωτιά καημένε, δεν σου σώθηκε
δα η ψυχή… ή μην δεν έχεις; και τότε
τι μου 'λεγες πως γράφεις ποιήματα; τι να τα κάνω;" κι έφευγαν
μες τον αέρα του φθινόπωρου
μαυροντυμένες και απρόσκλητες σαν μοίρες
φουμέρνοντας επίμονα σαν να ρουφούσαν
όλο το οξυγόνο του πλανήτη μας..
τις κοιτάζω που είναι θεές σε έναν άλλο πιο δίκαιο κόσμο
ζητώ να κλέψουν τα μάτια μου απ' την περισσευούμενη χάρη τους
ετούτα τα παιδιά που δεν είναι δικά μου
ούτε δικά σου ούτε κανενός
μόνο τα γέννησε η για τον καθαρμό του αιώνα έτσι προσήλωση..
Είπα να αφήσω την Καλημέρα μου Στρατή..ωραίο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως είσαι μέσα τη φύση ανάμεσα σε δέντρα σε πεδιάδες σε πολιτείες μικρές και λίμνες και κορφές. Σήμερα μπήκες στην πόλη κάθισες να πιεις καφέ και είδες αυτά τα πλάσματα που: "κάπνιζαν όπως να θέλανε να πολεμήσουν .."
ΑπάντησηΔιαγραφήμε "τα νύχια τους μαύρα σαν νέο αιλουροειδές"
Και αποφαίνεσαι πως τούτα τα παιδιά δεν ανήκουν σε κανένα. Παρά ανήκουν σε κάποιο σκοπό που δεν έχει καμιά σχέση με μας.
Μήπως τελικά έχεις δίκιο;
Προβλημάτισες Στρατή με τούτο το της σύγχρονης κοινωνίας κοίταγμα σου.
Γειά σου Έλενα..μακρινή κι αγαπημένη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ!
Είναι ένας κόσμος που θα ρθει ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ και θα μας ξεπεράσει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ατίθασα μαλλιά και σκέψη..
Αυτόν που θα φέρουν αυτά τα παιδιά που τους κληροδοτούμε ένα άθλιο μέλλον..
Και είμαστε ένοχοι ολωσδιόλου..
Στον εαυτό μας όσο είναι καιρός ας απολογηθούμε..
Την καλησπέρα μου φίλε!