63.
Από τα χέρια μου στο σώμα σου υπάρχει μια πορεία επιθυμίας.
Σαν ρίζες απλώνονται επάνω σου τα δάχτυλά μου-
χωμένα παντού-
και με μία ευχή:
να ριζώσουν..
Εσύ αναστενάζεις γλυκά και σε τρώει η φωτιά, η βάσανος
ηδονή.
Ακουμπάς την καρδιά σου μέσα στην νύχτα
κι εγώ ακούω την άνοιξη φερμένη από λόγια που εσύ μου μιλάς.
Δεν έχω τίποτε άλλο να κάνω·
μόνο να ανεβώ
στο πιο ψηλό κατάρτι του πόθου, να κρεμαστώ
μετέωρος μέσα στο φεγγαρίσιο φως
που βαλσαμώνει τις νυχτερινές μελωδίες..
Καλημέρα Στρατή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε διαβάζω συνήθως πρωί, αλλά τέτοια ποιήματα
θα έπρεπε να διαβάζονται αργά το βράδυ,όταν οι αισθήσεις ανοίγουν σαν τα τριαντάφυλλα.
Πολύ όμορφο..
Πόσο γλυκά σχολιάζεις τα ποιήματά μου και με κάνεις να αναρωτιέμαι αν είμαι εγώ ο ποιητής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ χαίρομαι που με διαβάζεις και σε ευχαριστώ!
Γιατί οι λέξεις μου φαίνεται ότι βρίσκουν την καρδιά σου σαν στόχο!
Σ' ευχαριστώ για τα πάντα καλά σου λόγια!