...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

5 Ιουλίου 2018

Που θα ‘λεγε κι ο Ποιητής…


Ποτίστηκα θάρρη παράξενα
είχα ποντάρει
σε μοναξιές σε συνειδησιακά δρομάκια
που οδηγούν σε μελαγχολικό εαυτό- περπατούσα
μόνος,
κοντά στην θάλασσα,
όπως ένα κοχύλι που εγκατέλειψε
τα όνειρά του
στην στάθμη του ωκεανού· και σε είδα
να ρεμβάζεις ησυχίας δρώμενα·
Η καρδιά σου ήταν που μου μιλούσε; Η σκέψη σου;
Σταλμένη μέσα από κύματα που αποκρυπτογραφούσε
η σιωπή
γύρω μου-
μαγνητίστηκα από το θετικό σου φορτίο, μέχρι
ν’ αποφασίσει η μοίρα να μας ενώσει, κλείνοντας
τον κύκλο,
τελειώνοντας
το λυρικό παραμύθι της Αγάπης,
και μείνεις εκεί
που κι η ζωγραφική δεν θα τολμήσει να σε πει
τόσο ωραία που είσαι-
καλόγνωμο νεραϊδένιο προσωπάκι
που θα ‘λεγε κι ο Ποιητής,
αλλιώς ωραία!

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

....... Θα μείνω να διαβάζω χίμαιρες που δεν ενδιαφέρουν πια κανέναν.. SP


KALO MHNA! FILIA', NY

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




Την καλημέρα μου! Εδώ ζεσταινόμαστε πολύ πια. Αλλά να μην παραπονιόμαστε: ή βροχές ή ζέστη. Τα φιλιά μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου