Στεναχώρια ιοβόλα..

Στεναχώριες που περπατούν στο χείλος της αβύσσου,
Φεγγάρι που γυρεύει την γέμιση,
Το καλοκαίρι μοιρασμένο σε κλήρους- κάποιοι ατύχησαν,
Ο άνεμος υποψία καταστροφής, ο άνεμος επάρατη αντήχηση,

Στο πρώτο φως τρομάζεις, κανένα πουλί δεν θα μιλήσει του ύπνου σου,
Ένα άστρο στον ουρανό θα είναι ένα δύσκολο άστρο,
Πονάει η καρδιά σου, αίμα σταλάζει το φεγγάρι,
Πώς χάνονται απρόσμενα οι ζωές και οι ψυχές;

Αραχνοΰφαντος ουρανός, παγωμένη ανάμνηση, κλάμα βουβό,
Μια σιγανή βροχούλα ντεραπάρει την ευαισθησία σου,
Τα χώματα μαυρίζουνε και φαντάζουν αλλιώτικα να σε διώχνουν
Από την γη που ως τα χτες ήταν εκεί και σε αγαπούσε.

Δεν έχει τζιτζίκια του θέρους, κορυδαλλούς που χοροπηδούν χαρωπά, ευτυχισμένες
Σουσουράδες που πλέκουν ερωτικό υμέναιο μέσα στο φως- αλλιώτεψε
Κι η προσευχή σου απόψε, έγιναν πιο σκληρά τα λόγια- ποιος έχει το κουράγιο
Να ζήσει την τροπή των πραγμάτων προς ένα ζόρικο Άγνωστο;