...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

14 Οκτωβρίου 2017

Σχηματίζω τις λέξεις από κείνα που μου εναντιώνονται

Σχηματίζω τις λέξεις από κείνα που μου εναντιώνονται, δεν μου παραδίνονται, μου απιστούν· είναι ένα κυνηγητό να πιάσεις μια αόρατη φυσαλίδα όπως είναι η Ιδέα, που την τσακώνεις να περιπαίζει με τον νου σου κι εσύ να είσαι ανήμπορος να την οικειοποιηθείς. Πόσα ποιήματα δεν γεννήθηκαν από μια λέξη που απλά ξεκεφάλωσε από την λίμνη των αοράτων, όπως να ήθελαν να μου βγάλουν την γλώσσα και να με ειρωνευτούν που δεν μπόρεσα να τα τσακώσω ολόσωμα, και έτσι έμειναν άτιτλα και γλιστερά, σαν ψάρια που θα ξεφύγουν πάλι και πάλι από τα χέρια μου και θα ορμήσουν στον ρου του νερού που είναι η αιωνιότητα σε ένα ταπεινό της ρυθμό;..

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Διαμάντι αυτή η αποτύπωση, Στρατή!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Κάτι που κατορθώνεις κι εσύ, πολύ συχνά, αγαπητή Κάκια!
Την καλημέρα μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου