Των τηλεφώνων η πλημμύρα στέλνει
το άρωμά σου προς εμένα.
Πολλές κουβέντες κι όλες τις πήρε
ο άνεμος-
Έμεινε το δικό σου λαχανιασμένο
ψιθύρισμα
Τρίτη και να σε ταξιδεύει η φωνή
Μες του σεβντά το απόγευμα.
Οθόνη μάτια ρουμπινιά,
αστροφώτιστα
Για μια γεωμετρία του στήθους
πεθαίνω.
Για των μηρών σου το γαρίφαλο, για
του χορού σου το νεύμα-
Ποτάμι γράφω το όνομα ποτάμι των
φιλιών σου το μέλι μεθάει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου